– Нусрат ака, Беҳбудий ҳақида роман ёзаётган экансиз.
Ростми?
– «Роман ёзаяпман» дейишга журъатим
етмайди. Ҳарҳолда насрий асар қоралаяпман. Қачон битади, жанри қанақа бўлади –
келажак кўрсатади. Асар икки йўналишда – ХХ аср боши ва охиридаги ҳаёт ҳақида.
–
Биз эндиликда биламиз: Маҳмудхўжа Беҳбудий Туркистонда жадидлар ҳаракатининг
сардори, ўзбек драматургиясининг асосчиси, журналист, таржимон ва ҳоказо.
Булардан ташқари ҳам янги қирраларини очолдингизми?
– Мен ҳазратнинг муфтилик ва
фаолиятларини ўрганиб, анча-мунча материаллари қўлга киритдим. Беҳбудий
тахминан 1911 йилларда Жомбойда муфтилик
қилган. Муфтилик, бу ҳозирги прокурор ёки адлияга ўхшаган вазифаларни бажарган.
Жумладан, қози чиқарган ҳукмларни кўздан кечириб, тасдиқлаш ёки рад қилиш, энг
муҳими, диний ишларга фатво бериш, вақф ишлари билан шуғулланиш ва ҳоказо.
