пятница, 1 марта 2013 г.

САРҲИСОБ 26


   Бугун 2013 йилнинг 1 март куни.
   Ўйлаб кўрсам,  сарҳисоб ёзишни давом эттиришим керак экан. Ўртада катта танаффус бўлди:  “Жадид”  кўп вақтимни олди. Энди бекорчиликдан зерикабошладим. “Чол ва кампир” деган ҳикоя ҳам бошлаб қўйдим.
   Бир−бирига суяниб эллик йилдан зиёд рўзгурзонлик қилган ва бугунги кунда хотиралар билан яшаётган чол билан кампир ҳақида.
   Отахон агроном бўлган,  кейин амал пиллапояларидан бирма−бир кўтарилиб, вилоятда бошқарма бошлиғи, туман саркотиби бўлади. Аммо ҳеч ерда беш йилдан ортиқ ишламайди. Ёки ариза ёзиб кетади ёки унинг характерини билган раҳбарлар бошқа вазифага ўтказиб қўйишади. Беш йилдан ортиқ ишлаган ҳар қандай раҳбар – у бригадирми ёки давлат раҳбарими, аввал амалдорга, кейин доҳийга айланади, инсон боласи амалдор ёки  доҳийга айланса, одамгарчиликдан чиқиб кетади,  деган ақидага риоя қилади. Отахон Самарқандда беш йилдан ортиқ саркотиб ёки ҳоким бўлган кишиларнинг қай тариқа бузилганлигини: