ОМАДСИЗЛИК
Жуғрофий, иқтисодий ва ҳатто, табиий нуқтаи назардан
қаралганда ҳам, тақдир жағалвойликларга ўнг
қўлини чўзган, дейиш мумкин бўлади. Юқори томон - тоғ, бир тегирмонча сув қишин-ёзин
шарқираб ётади. (Баҳорда қутуриб, йўл, кўприкларни вайрон қилиши нохушроқ,
албатта). Бу ёғи шаҳарга ҳам яқин. Қишлоқдан бирор чақирим пастдан эса
икки вилоятни бир-бирига боғлайдиган
шоҳкўча ўтади.
Шуларни ҳисобга олиб,
жағалвойликларни тоғ ҳам, шаҳар ҳам боқади, дейишга асосимиз бор. Шўролар
даврида қишлоқ гоҳида ўрмон хўжалигига, гоҳида колхоз ҳисобига ўтиб турган
бўлса ҳамки, тирикчилик тарзи қўшнилардан фарқ қилмаган ҳолда, ички бир
қонуният асосида кечди. Бу йиллар давомида қишлоқ ёнбағирликдан, анча пастга
тушди, уй ва ҳовлилар сатҳи кенгайди, томлар шиферланди, хуллас, цивилизация деган «меҳмон» дарвозаларни
таққиллатмай қолмади-ки, буларни санаб ўтириш ортиқчадир.
Қишлоқ аҳлини узоқ йиллар
давомида тоғ боққан - молларини
ёнбағирларда ўтлатишган, қишлик озуқани ҳам тоғдан ўриб олишган. Фақат шу эмас:
баҳорда ревоч, лола; ёз бўйи тоғрайҳон, бўзноч, бўйимодарон, маврак сингари
доривор гиёҳлар йиғишган; кузда писта,
бех, тоғпиёз деганларидай…
Йилдан-йилга бу неъматлар камайиб кетаётганлиги сабаб,
ҳозир аксар ёшлар шаҳардаги корхоналарга, мардикор бозорига боришади; катта йўл
бўйидаги ошхоналарда ишлашади; Қозоғистон, Россиядан нон топиб келаётганлар ҳам
анчагина.
Комментариев нет:
Отправить комментарий