ДАР ХУСУСИ НАВҶАВОНӢ ВА БАРКАМОЛӢ

 

ДАР ХУСУСИ НАВҶАВОНӢ ВА БАРКАМОЛӢ

Эй писари азиз, духтари меҳрубон!

Инак, шумоён дари синни ҳаждаҳсолагиро мекӯбед мекунед. Ҳеҷ ба хотир оварда наметавонам, ки то ин вақт кай хотирҷамъ нишаста, ба шумоён насиҳат кардаам. Замоне гӯшмол додам, гапи сахт гуфтам, чунки он айём бача будедтон. Акнун ба насиҳат гузарам. Зеро акнун ба синне расидаед, ки қадри панду насиҳатро медонед. Воқеан, шуморо солҳои тӯлонӣ, яъне то ба синни ман расидан, ба панду насиҳат гӯш кардан рост меояд.

Нахустин маслиҳатам, ин аст, ки нисбат ба насиҳатам ҳеҷ гоҳ бепарво ва беписанд набош. Бояд синну сол, мартабаи калонсолонро эҳтиром намуда,  панди нобиғагонро қадр намоед. Хондану навиштан бо роҳи худаш, аммо гӯш додан ва фаҳмидан ҳам аҳамияти хоса дорад.

ЗЕРИКАРЛИ ҲИКОЯЛАР. ҒАРИБХОНА

 

ЗЕРИКАРЛИ ҲИКОЯЛАР. ҒАРИБХОНА

“Кексалар уйида бир муйсафид ўзини осибди. Салласини шифтга ҳалқа қилибди-ю...”

Бу гапни таниш журналист, шунчаки гап орасида айтган бўлса ҳамки, ўша бахтиқаро муйсафид кўз ўнгимдан кетмай қолди. Не ситам ё зулм ўтди экан, шўрлик отахонга? Нега айнан салласига осган?

   Кунлардан бирида,  беихтиёр, ўша даргоҳга йўл олдим. Директор мени хушфеллик билан қарши олди. Анчайин сарамжон- саришта бўлган маънавият хонаси, ошхонани кўрсатди, гулзорларни томоша қилдик. Аммо ўз жонига қасд қилган отахон ҳақидаги ахбороти жуда дудмал бўлди. Келганига атиги уч кун бўлган экан. Намозхон экан, Биринчи куни санитар аёл билан уришиб қолибди, эртаси ўғли келган экан, уни ҳайдаб солибди. Бошлиқ ҳамма иллатни  чолнинг ўзига ағдаришга мойил эканлиги сезилиб турарди. Аммо қалбим ниманидир инкор этарди:  мен  кексалар уйини шунчалик ташқи сувратини кўриб, унинг сийратидан бехабар қолганимдек,  ҳалиги кексанинг ички нидолари, ҳасратлари, ғуссаларидан бехабар эдим.

Мен учун жумбоқ бўлиб қолган бу асрорларни фақат ҳикояда акс эттириш мумкин, деган хулосага келдим. Чунки бу жанр тахминлар, фантазиялар ва башоратлар учун очиқ.

ОМАДСИЗЛИК

 

 

Жуғрофий, иқтисодий ва ҳатто, табиий нуқтаи назардан қаралганда ҳам, тақдир жағалвойликларга ўнг қўлини чўзган, дейиш мумкин бўлади. Юқори томон - тоғ, бир тегирмонча сув қишин-ёзин шарқираб ётади. (Баҳорда қутуриб, йўл, кўприкларни вайрон қилиши нохушроқ, албатта). Бу ёғи шаҳарга ҳам яқин. Қишлоқдан бирор чақирим пастдан эса икки  вилоятни бир-бирига боғлайдиган шоҳкўча ўтади.

Шуларни ҳисобга олиб, жағалвойликларни тоғ ҳам, шаҳар ҳам боқади, дейишга асосимиз бор. Шўролар даврида қишлоқ гоҳида ўрмон хўжалигига, гоҳида колхоз ҳисобига ўтиб турган бўлса ҳамки, тирикчилик тарзи қўшнилардан фарқ қилмаган ҳолда, ички бир қонуният асосида кечди. Бу йиллар давомида қишлоқ ёнбағирликдан, анча пастга тушди, уй ва ҳовлилар сатҳи кенгайди, томлар шиферланди, хуллас,  цивилизация деган «меҳмон» дарвозаларни таққиллатмай қолмади-ки, буларни санаб ўтириш ортиқчадир.

Қишлоқ аҳлини узоқ йиллар давомида тоғ боққан -  молларини ёнбағирларда ўтлатишган, қишлик озуқани ҳам тоғдан ўриб олишган. Фақат шу эмас: баҳорда ревоч, лола; ёз бўйи тоғрайҳон, бўзноч, бўйимодарон, маврак сингари доривор гиёҳлар йиғишган; кузда  писта, бех, тоғпиёз деганларидай…

ЎРХАН ПАМУК САБОҚЛАРИ

  

Ўрхан Памукнинг “Қора китоб” романида кекса журналист шогирдига шундай тавсиялар беради.
“Ёзаётганингни самимийлигига аввал ўзинг ишон”
“Ўз шахсий мақол, матал, афоризмларингни ярат”
“Ҳақиқий эътиқодинг бўлмаса ҳам ўқувчига буни сезиб қолмаслиги керак”
“Устунликка эришишга ишонганингдагина баҳсга кириш.”
“ Ҳар бир чиқишинг Шаҳризода эртакларидай бетакрор бўлсин.”
“Ўқувчининг хатини жавобсиз қолдирма, агар у ёзмаса ўзинг мактуб йўлла ва кейин жавоб қайтар.”
“Аллақандай муҳим сирдан воқиф одамдай тут ўзингни.”
“ Шундай кишилар билан танишгинки, оламдан ўтганларидан кейин ҳам улар ҳақида қалам тебратиш мумкин бўлсин.”
“Озроқ, аммо қониқиш билан ўқи”

ХЕШУ ТАБОРӢ ЁКИ ФАЛСАФАИ ВАДИМ

 

                      (Ҳикоя)

             Ба Юсуф Абдуллоев бахшида мешавад.  

  Ҳамаи ин дилсиёҳӣ аз ҳамон шанбеи нохуш, ки  аз бинии  Кӯҳзод хун шорида буд,  оғоз ёфт. Аввал худаш ҳам,  дигарон ҳам ба  ин  эътибори ҷиддӣ надоданд. Аммо хун наистод. Ба биниаш пахта монд. Сарашро боло карда хобид – хун ба ҳалқаш гузашта аз даҳонаш омад. Соҳибкор “ёрии таъҷилӣ” даъват кард. Духтур кордон  будааст – сари ӯро боз ҳам баландар карда хобонд, ба биниаш  пахтаи ба пероксиди водород намкарда,  ба паҳлуяш латтаро ба оби хунук  тар карда монда буд, ки  хунравӣ бозистод. Баъд вай фишор хунро чен кард.

  - Дар ҷояш, - гуфт ӯ худро сабук ҳис карда. – Биниатонро ба ягон  ҷой зада нагирифтед? Наменӯшед? Намекашед?

  Ӯ бо маънои инкор сар ҷумбонда истод. – Ба гармо нагардед, биниатонро сахт наафшонед, - гуфт духтур,  рафта истода. Агар боз хун равад, ба хобонидан рост меояд. Ҳангоми бемории ҷигар низ ҳамин хел шуданаш мумкин. 

  Шояд бо сабаби  бисёр рафтани хун бошад,  ӯ хеле беҳол шуд ва бори аввал дар бораи марг фикр карда монд. Кайфияташ  андаке дигар шуд. 

  Як ҳафта нагузашта ин ҳолати дилро мағшушкунанда боз такрор шуд. Ин дафъа духтурро беҳузур накарда,  ба биниаш пахтаи бо дору намкарда гузошта, ба пешонааш ях барин латтаи сард гузошта буд, ки хун бозистод. Рафта-рафта дар ҷигараш дарди рутубатноке пайдо шуд.  Ӯ ба чунин хулоса омад: “Ба ватан баргаштан лозим”.

МУҲТАРАМ МУХЛИС МЕН САКСОН УЧГА КИРДИМ.

 

МУҲТАРАМ МУХЛИС МЕН САКСОН УЧГА КИРДИМ.

    ЭНДИ АВВАЛГИДЕК, ЧАҚҚОН КЛАВИШ ТЕРОЛМАЙМАН, БЛОГИМГА ЯНГИ МАҚОЛАЛАР ЖОЙЛАШТИРИШГА ҚИЙНАЛАМАН. АММО СИЗ БИЛАН БИРГА БЎЛИШ ИШТИЁҚИ СУСАЙГАНИ  ЙЎҚ.

   СИЗ САҲИФАЛАРИМНИ ТАРК ЭТМАСЛИГИНГИЗ УЧУН АЙРИМ МАЪЛУМОТЛАРНН АЙТИБ ҚЎЙГИМ КЕЛДИ. МАЗКУР БЛОГНИ 2009   ЙИЛИ ОЧГАНМАН. ҲОЗИРГАЧА УНГА 700 ДАН КЎПРОҚ   МАҚОЛА ЖОЙЛАШТИРДИМ. НАСР. НАЗМ. ПУБЛИЦИСТИКА. ШЕЪРИЯТ... ХУЛЛАС ҲАММАСИДАН БОР.

 

  ЎҚИШНИ, АВВАЛ МУНДАРИЖАГА ҚАРАБ, ТАНЛАБ, ЎҚИШИНГИЗНИ СЎРАГАН БЎЛАРДИМ. БЛОГНИ ОЧИШИНГИЗ БИЛАН  КОМПЬЮТЕРДА МАЗКУР РЎЙХАТГА КЎЗИНГИЗ ТУШАДИ. АММО ТЕЛЕФОНДА ЎҚИШ УЧУН ЭКРАНГА БАРМОҚ ТЕГИЗИБ, УНИ ИЗЛАШГА ТЎҒРИ КЕЛАДИ.

   АГАР СИЗ ИНСОННИНГ РУҲИЙ ҲОЛАТЛАРИ, КЕЧИНМАЛАРИ, ТАҚДИРИ БИЛАН ҚИЗИҚСАНГИЗ, КИТОБЛАР ВА ҲИКОЯЛАРНИ ВАРАҚЛАНГ. ҲИКОЯЛАР БИР НЕЧА ТИЛЛАРГА ТАРЖИМА ҚИЛИНГАН ВА ЯХШИ БАҲО ОЛГАН. “ШЕЪРИЯТ” БЎЛИМИДА ЁШЛИКДА  ЁЗГАН МАШҚЛАРИМ БОР. “КАЛВАК МАХСУМ НОМАЛАРИ”. “ЖУМАНАЗАР АКА САРГУЗАШТЛАРИ” ЛАБИНГИЗДА ТАБАССУМ ПАЙДО ҚИЛИШИГА ИШОНАМАН.

 “ЎЗБЕКЧА СОЛНОМА”ДА ПУБЛИЦИСТИК МАҚОЛАЛАР, САЁҲАТНОМАЛАР, ХУЛЛАС, ЁЗГАНЛАРИМНИНГ БАРИ.  

 "ВИДЕО" УЧУН САРФЛАГАН ВАҚТИНГИЗГА АЧИНМАЙСИЗ ВА УЛАР БИЛАН  "ЮТУБ"ДАГИ КАНАЛИМ ОРҚАЛИ ҲАМ ТАНИШИШИНГИЗ МУМКИН.

   БЛОГИМДА ўЗБЕК ТИЛИДАН  ТАШҚАРИ РУС, ИНГЛИЗ,  ТУРК, ТОЖИК ТИЛИДАГИ АСАРЛАР  БОР. 

  "МАҚОЛАЛАР" БЎЛИМИНИ ОЧСАНГИЗ, АНЧАЙИН ЖУРЪАТЛИ МУХБИР БЎЛГАНИМГА ИШОНЧ ҲОСИЛ ҚИЛАСИЗ,

  АГАР СИЗ ХОРИЖДА БЎЛСАНГИЗ, ЁЗГАНЛАРИМ ВАТАН ЭПКИНИНИ ЕТКАЗАДИ; ЮРТДА БЎЛСАНГИЗ, ДИЛИНГИЗГА ҚУВВАТ, ИШОНЧ, САЛОҲИЯТ АТО ЭТАДИ. 

       КЎНГИЛГА ЎТИРИШГАНЛАРИНИ ЯҚИН КИШИНГИЗГА ҲАМ ТАВСИЯ ЭТИНГ.

   ЭҲТИМОЛ, ФИКР ҲАМ БИЛДИРАРСИЗ.(БУ- КАМИНА УЧУН ЖУДА МУҲИМ.)

   БИР-БИРИМИЗНИ ТАРК ЭТИШГА ШОШИЛМАЙЛИК!!!

ИБЛИС КУЛБАСИ ЁКИ ОБИЙ

 

ИБЛИС КУЛБАСИ ЁКИ ОБИЙ

 

    "БУНИ ҲАЁТ ДЕБДИЛАР ЁКИ ўғлим Улуғбекнинг кундалиги"  романидан

     Бу машъум уй ҳақида аввал ёзганман.
«Концлагер товуқлари» бобидаги мана бу мисраларни хотирласангиз кифоя.
«1975 йили вилоятнинг мафкура ишлари бўйича котиби ўз ўйнаши билан шу ердаги меҳмонхонага норасмий яъни хуфёна ташриф буюради. Албатта, туни билан кайфу сафо, ҳалиги ишлар... Эрталаб улар чиқаверишмагач, қоровул хавотирланиб, эшикни тақиллатади. Садо бўлмагач, раҳбарларга хабар етказади. Улар ҳам ошиқ-маъшуқларни уйғотолмагач, эшикнинг ошиқ-маъшуқини бузишади. Кириб қарашса, бахтиқаро ўйнашлар ваннада Одам Ато билан Момо Ўаво кийгизиб юборган либосда бандаликни бажо келтириб қўйишибди».
Албатта, шов-шув, текшир-текшир, дегандай. Терговчилар бу юмуш билан уюшган, тажрибали мафия (етмишинчи йилларда-я!) шуғулланганини тахминлашади. Уларнинг фикрича, ўша гуруҳ қурбонини кузатиб юради; ваннага кирган заҳоти ташқаридан туриб, қувурга электр токи тегизади.

НОХУШ ХАЁЛЛАР

 

НОХУШ ХАЁЛЛАР

Етмиш ёшдан ошган (аниқроғи, етмиш тўртга кирган) қотма, бўйчан, сийрак сочлари оқарган, тишларининг ясамалиги сезилиб турадиган, юрганда андак энкайиб, эҳтиёткорлик билан қадам ташлайдиган, нигоҳлари хиралашган,  кўзойнаги остидан сал анқайиб қарайдиган, кўринишда сокин, хотиржам бўлса-да, салга асабийлашиб, серзарда бўладиган, касалванд, жиззаки чолни  кўз олдингизга келтира оласизми? 

Ана шу одам, менман.

Ваҳоб Кабирович Кабиров, дейишади каминани.

Менинг ёшимдагилар, одатда, қачонлардир қилган амаллари билан мақтаниш, ўзларини минбар ва ҳайъатга уриш, ҳукуматга ҳуда-беҳуда ҳамду сано ўқиш, тобут бошида нутқ сўзлаш; хотиралар, гоҳида шеър  ёзишга мойил бўлишади. Булар бари менинг табиатимга зид. Худо сақласин! Ҳатто газетачиларнинг «бахтли кексалик», «нуроний отахонлар» сингари ибораларига киноя ва писхандлик билан қарайман; назаримда, булар бари жуда шалдироқ, носамимий тўқималар бўлиб туюлади. Илоҳим адашган бўлайин-у, етмишдан кейин русларнинг «Старость не радость» деган нақли мазмун, моҳияти билан ҳамманинг эшигини нохуш тақиллатаверади. Ҳатто баҳор тароватидан, мусиқанинг сеҳрли оҳангидан, нозанин  чеҳралардан лаззатланишингга  касалликлар, нохуш хотиралар, ўлим ҳақидаги дилингни сиёҳ  қиладиган ногаҳоний фикрлар ва бошқа  ожизликлар халақит бераверади.