ЁШЛИГИМДА ШЕЪРЛАР ҲАМ ЁЗГАНДИМ...

ЁҒОЧ ОЁҚ

Ёғоч оёқ ғичирлайди,

Ғичирлаб хазин-

Одамларга баён этар,

Серҳасрат арзин:

“Мен садақайрағоч эдим бир замон

Она ергинамнинг чайир ўғлони.

Чорак аср аввал кесиб беомон,

Кесилган оёққа улашди мани.

Чорак аср мадад бўлдим-у, аммо,

Оёқ бўлолмадим, бўлолмайман ҳам.

Чорак асрдирки, менга муаммо:

Мажруҳ этар нечун, одамни-одам!?”

ОНА-ЕР

Агар гуноҳ қилса одамлар,

Ларзага кирармиш она-Ер.

Тупроққа қон тўкилган дамлар.

Сесканиб  кетармиш  она-Ер.

Тириклар тинчланинг, бағримда ётган

Марҳумларнинг бузманг ҳаловатин, деб

Безовта бўлармиш она-Ер,

Илтижо қилармиш она-Ер…

             

АФСОНА

Ривоят қилурлар: ўтган бир замон,

 Ўлимга буюрмиш ўз навкарин хон;

 Навкарнинг ҳамқишлоқ дўсти ўша он,

 Хонга таъзим қилиб, дебди: “Эй, султон,

 Уни озод эту мени эт қурбон;       

Унинг онаси бор, қон ютмасин, қон!”

УСТОЗ АСҚАД МУХТОРГА ЎХШАТМА

           

Май тўла пиёлага қўйган эдим лаб,

Чинни сўроғидан огоҳ бўлди қалб:

-Деҳқонларнинг бутми хирмони,

-Одамларнинг инсофи қалай,

-Серобми май?

-Айт, тўкинми эл дастурхони

-Одоблими, кўҳлими қизлар,

-Шодми кексалар...

Ўтмиш аждодларнинг товушидир бу,

Ўшалар руҳининг ташвишидир бу,

Балки катта бобомдир,

Балки Умар Ҳайёмдир...

Х  Х  Х

-Бобожон,, нега йўқ оёқларингиз,

Наҳот бувим сизни туққан ногирон?

Эҳ, ёғоч оёқли бўлмасайдингиз,

Қирлар қучоғида чопардик чунон 

Нега оёғингиз йўқ а , бобожон? 

Уруш йилларида не не қўл оёқ

Госпиталда қолиб кетганин

    

Ва улар ўрнини олганин таёқ

Бу қизчага уқдириш қийин.

***

Ўлимни енгмоқчи бўлар одамлар,

Улар бахш этмоқчи мурдага ҳам жон.

Ажаб, нега яна зид йўлни тутиб,

Инсон ўққа тутар-инсонни ҳамон?!