САРҲИСОБ-3

                                      

   Мана, икки ойдирки, шаҳарда – Гагарин кўчасидаги 138- уй, иккинчи қават, 48- хонада яшаябман. “Дом”да яшаш мен учун янгилик эмас. Тошкентда ҳам ўн йил тўртинчи қаватда истиқомат қилганман. Аммо асосий умрим Самарқанд шаҳридан олти километр жанубдаги қишлоқда - Кўтармада ўтди. Газ ва электр таъминоти аввалгидай бўлганда, шаҳарга келмасдим, албатта.

   Бу ердаги ҳаётим ҳақида нима ҳам дейишим мумкин? Умуман, етмиш ёшдан ошган, қон босими бот-бот безовта қилиб турадиган кишининг тириклик тарзи, руҳиятини тасаввур қилиш қийин эмас. Жамиятдан андак узоқлашгандайман. Эндиликда Ёзувчилар уюшмаси вилоят бўлими, редакциялар ва ТВга, токи чақиришмаса, бормайдиган бўлганман. Фақат, уларнинг бинолари совуқлигидан эмас, дилкаш суҳбатдош тополмаганим, бугунги ёшларни яхши тушунмаганим боис тезда ўзимни ортиқча сезиб қоламан.

   Аслида, ёшликдаги хатоларни қадамба-қадам тузатиб бориш керак. Чунки кексаликнинг ўзига яраша қусурлари бўладики, улардан холи бўлиш осон эмас.  Менинг ёшимда киши бот-бот ўлим ҳақида ўйлайдиган, соғлигига эътиборни оширадиган, андак иззатталаб, инжиқ; бир вақтлар йўл қўйган хатолари, бой берган имкониятларидан надомат чекадиган бўлади.

КАЛВАК МАХСУМ НОМАЛАРИ

          УЧИНЧИ ҚИСМ

             Ўнинчи боб

Умримда биринчи бор шундай кутилмаган, нохуш ҳолатга тушган эдим. Миям фалажланиб, идрокимга итоат қилмай  қўйганди, содир бўлаётган воқеликнинг фаҳмига етмай қолгандим.

 Ҳаво совуқ бўлишига қарамай,  ташқарида, ички кийимимда, тўнтариб қўйилган  пақир устига ўтириб олганимнинг боисини билгим келарди. Қизим – Сухайло фарёд чекиб, дилхун бўлиб йиғлар, мен эса ўзимча уни уришардим: “Нимага бақирасан, тентак?” Ўғлим мени бағрига босиб, дил тўла дард билан бақирганини ҳам тушимми, ўнгимми эканлигини идрок этишга  қувваи-ҳофизам ожизлик қиларди.

 Бир маҳал ҳовлида маҳалла оқсоқоли - Илҳом милисанинг овози эшитилди. “Саҳарлаб нима қилиб юрибди бу хумпар, менинг ҳовлимда” ўйлардим ўзимча, алғов-далғов фикрларимни йиғиб олишга  ҳаракат қилиб. “Бугун чиқаришимиз  керак”,  деди  маҳалла сардори ғала-ғовурлардан кейин. У нимани назарда тутаётганлигини фикрлаётганимда, акамнинг кескин жавобини  эшитдим:  “Эртага қолдиришимиз керак!  Душанбеда опаси бор – келишини кутмасак бўлмайди!” “Йўқ барибир, чиқариш зарур”, деди оқсоқол. “Нима, йигирма беш йил сиққан даргоҳга тағин бир кеча сиғмайдими?”

КАЛВАК МАХСУМ НОМАЛАРИ

                              УЧИНЧИ ҚИСМ

                               Тўққизинчи боб

                Ҳар ўн икки ойда келар бир таноб,

                Ўзгаларга роҳат-у, менга азоб...

       дейдилар мавлоно Муқимий,

    Ҳозир, яъни 2011 йилнинг декабр ойида мен шу аҳволдаман, Назаримда, ўзгалар ўзига тинч, мен эса азобдаман.

     Йўқ, ҳеч қанақа танобчи ёки солиқчидан озор чекканим ҳам йўқ. Гап шундаки,  тадбиркорлик ва умуман тирикчилик масаласида  қатор муаммолар билан юзма-юз бўлиб турибман.

   Ўтган йиллар давомида табиий газ танқислигига аста-аста кўникаборган эдик. Уч йилдан буён газ фақат ёзда берилар, қишда эса ўтин, кўмир ёқишга мослашган эдик. Бу йилга келиб, ёзда ҳам газ бўлмади.

Бунисига чидаса бўлади. Электр таъминоти масаласи ҳам оқсаб қолди. Худо буни ҳам қисди. Эндиликда электр лампаларимиз эрталаб уч, кечқурун уч соат ёнади. Тирикчилигимиз, яъни  бизнесимиз омили бўлган инкубатор учун эса доимий ток керак. Акс ҳолда, тухумлар палағда бўлиб қолаверади.

20. ТОҒ САЙРИ

        "Буни ҳаёт дебдилар"

Тоққа борамиз! Тамара опамникига!

Бу хушхабар хонадонимизда қанот қоқиб юрганига ўн кундан ошди. Катталар сўз бериб қўйишди-ю, кейин турфа баҳоналарни қалаштирадиган бўлишди. «Дарёда сув кўп», «Ҳали лола очилганмас»...

Моҳинбону иккаламиз бўлсак уларнинг ваъдаларини бот-бот ёдларига солишдан чарчамасдик. Ниҳоят, якшанба куни жўнашимиз аниқроққа ўхшаб қолди. Амаким бир кун аввал анча-мунча ширинликлар харид қилиб келдилар.

БИБИ МУАЛЛИМА

                             Буни хаёт  дебдилар ёки Уғлим Улуғбекнинг кундалиги туркумидан                                              

Муаллимимиз Эргаш ака Жалолов уйга бериладиган вазифани қалаштирар экан, одатдагидек шаҳодат бармоғи билан пўписа қилганича уқтирди.

– Ҳозир рус тили ўқитувчиси киради. Нелла Караханидзе деган. Бирортанг одобсизлик қилсанг, онаизорингни кўрсатаман.                                                                                                                                          

Электр қўнғироғи шиддатли садо бериши билан жой-жойимизга ўтириб, янги муаллимамизни бесабр кута бошладик. Ниҳоят эшик очилиб, остонада тўлқин-тўлқин сочлари ярим яланғоч елкалари оша паришон сочилиб ётган, бағоят хушқомат, бағоят бежирим жувон пайдо бўлди. Енгил ҳаяжондан бўлса керак, юзига билинар-билинмас қирмизи ранг югурди. Рўпарамизга келиб, бир дақиқа тин олди-ю, бизни кузата бошлади. Ўз навбатида биз ҳам унга разм солдик. Нелла муаллиманинг юзи, қўллари сутдай оппоқ, беғубор эди. Либослари соғлом қоматига ёпишиб турарди. Мен жуда муаттар ҳиддан энтикиб кетдим. Осмон ранг қорачиқларида илиқ меҳр ялтираётган, табассуми дилкаш вужудга яқинроқ боргим келди. (Кўча-куйда ана шундай сермалоҳат жувонларни кўрганда, дадамнинг бир лаҳза анграйиб қолишлари негадир кўз ўнгимга келди).

САРҲИСОБ - 2

  

    Ҳаётимдаги муҳим воқеалардан бири Бирлашган Араб Амирликлари, Уммон давлати, Ҳинд океани соҳиллари бўйлаб ўтказган сайёҳатим бўлди. У ўлкалардан катта таассурот билан қайтдим.

   Дубай шаҳри мени ҳайратга солди. Саҳрода қисқа  муддатда шундай шаҳар барпо этганларга тасаннолар бўлсин!  Эҳтимол, ҳамма гап нефтда ҳам эмасдир. Бу ерда қазиб олинадиган нефт, масалан Туркманистондан анча кам. Аслида  бир ҳовуч тиллоси бўлган довдирдан қўлида ҳунари бўлган уддабурро тадбиркор афзал.

ШАФФОФ ШАБНАМЛАР

* * *
Asfaltni yorib chiqqan maysani ko’rganingizda dilingizda qanaqa tuyg’ular charx uradi? Ehtimol achinish hislaridir. Asfaltgami? Maysagami! Balki shu nozikkina bargga qilichday qudrat ato etgan ona tabiatga tahsinlar o’qirsiz.
Ehtimol, bu narsalarning hammasi siz uchun ahamiyatasizdir?!
Yo’q, men bunga ishonmayman!
* * *