понедельник, 1 апреля 2013 г.

САРҲИСОБ 27



                                 
  Бугун – 1 апрел. Ўтган ой давомида худди нашаванддай “Faсebook” билан боғланиб қолдим. Унда анча−мунча нарсаларим эълон қилинди. Айниқса “Мусулмоннинг жуфти ҳалоли” деган қатрам ва Исмат Хушев ҳақидаги фикримга яхши муносабатлар билдиришди. Ўқиб кўринг:
                                                  * * *
                    Россия ТВсидаги бир интервью ёдимдан чиқмайди.
   Чеченга эрга тегиб, муслималикни қабул қилган, ишбилармон рус аёли айтган эди. “Эрим корхонамда ишларди. Менга бўйсинишдан ор қилиб, бошқа ишга ўтди. Иши оғир, алламаҳалда  ҳориб келади. Чарчоқдан ваннага кирмагани учун илиқ сувни ётоққа олиб келаман, пайпоғини ечиб, оёғини ювишга кўмаклашаман. “Жирканмайсизми?” сўради мухбир. “Нима деябсиз, ҳушёр тортди у, агар эрим: “Ана шу сувни ич”, деса,  ҳеч иккиланмай ичаман ҳам...”